دانلود رمان پسران بد

برای اینکه دیرتر به خونه برسم تصمیم گرفتم تمام راه رو پیاده گز کنم. هوا زیاد سرد نبود. برای پیاده روي روز خوبي بود. از خیابون رد شدم و خودمو به بلوار رسوندم تا از اونجا به راهم ادامه بدم. با اینکه فصل پاییز بود اما درخت ها همچنان سبز بودن. بدون شک این خیابون ، زیباترین خیابون شهره چون درخت هاي دو طرف خیابون جوري به هم متصل شدن که هيچي از آسمون معلوم نیست. بعد از پایان بلوار از جلوي بیمارستان هم رد شدم. واقعا خيلي عجيبه! با اینکه چند ساله توي این شهر زندگي مي کنم هنوز هم نمي دونم دلیل وجود این دو تا قبر جلوي بیمارستان چیه؟!! به نظر قدیمی میان. نمی دونم چرا خرابش نکردن! فک کنم به خاطر همین دو تا قبر باشه که خیابون مجاور انقدر دلگیره.این خیابون هم درخت های زیادی داره اما هیچ زيبايي اي نداره. یادم باشه بعدا دلیلشو از مامان بپرسم….

بعد از چهل دقیقه پیاده روي تازه به خیابون خودمون رسیدم. عجب غلطي کردم پیاده اومدم! پدر پاهام در اومد توی این سر بالایی. یه لحظه یاد حرف شایان افتادم که مي گفت” مردم ملایر ریپ مي زنن” و خنده م گرفت.واقعا راست می گفت. مثلا هر کي پایین شهر زندگی کنه پولدارتره و محله ي ما که بالاترین منطقه ي شهر محسوب میشه ، فقیرنشین ترین منطقه هم هست. این دیگه خیلی باحاله!

خونه مون فاصله ی چندانی با کوه نداره. تقریبا دو کیلومتر.یه جوری که میشه هر روز رفت کوه! بزنم به تخته وسایل تفریحات سالم، کاملا مهیاست. خونه ی ما دو طبقه است. بزرگ ولی به هیچ وجه شیک و خوش نقشه نیست و طرحش قدیمیه.سه تا اتاق داره که یکیش مال من و یکي مال بابا و مامانم و یکی دیگه هم براي خواهراست. چون تحمل دیدن منو ندارن به اتاق اختصاصي بهم دادن! حیاط خونه زیاد بزرگ نیست اما کوچیک هم نیست. توش دو تا درخت انگور داریم و به درخت گردو و آلبالو و البته به زیرزمین که درش همیشه قفل. مامان یه سري وسایل اضافه رو توش ریخته.

دیگه حسابی خسته شده بودم اما تندتر قدم برمی داشتم که زودتر به خونه برسم.ده دقیقه ای خودمو به خونه رسوندم. با اینکه کلید داشتم اما ترجیح دادم زنگ بزنم. 

خوشبختانه شیرین سه سوته درو باز کرد. قبل از اینکه مهلت بده چیزی ازش بپرسم دوید و رفت. مطمئن شدم که قضیه ی ...